www.polana.fora.pl

Jako że w pewnym sensie lubię wkładać kij w mrowisko, zapytam, jak to jest z tym radykalnym wybaczaniem Question

Jestem w stanie zaakceptować pewne rzeczy i wybaczyć komuś, kto mnie bezpośrednio skrzywdził. Wybaczyłam swojemu Ojcu. Staram się wybaczać tym, którzy mnie krzywdzą teraz.

Ale czy mamy prawo wybaczać tym, którzy krzywdzą innych, tych, którzy nie mają możliwości się bronić... ani nawet wybaczyć!

Czy mamy prawo wybaczyć Hitlerowi, Stalinowi? I podobnym typom?

Czy mamy prawo wybaczyć oprawcom dzieci i zwierząt? Mordercom?

Czy ja mogę wybaczyć tym, co skrzywdzili moich Bliskich Question

Czy do mnie należy wybaczenie osobie, która nękała moją Mamę kilka tygodni przed Jej śmiercią, wiedząc o Jej chorobie?
Czy mam prawo wybaczyć tym, co swoim postępowaniem doprowadzili mojego J. do tego, że nie mógł już tego wszystkiego znieść i odebrał sobie życie?

Powiem szczerze - ja żywię do tych ludzi nienawiść. I uważam, że wybaczenie im byłoby zdradą wobec tych, których kochałam.

To co napiszę może Cię bulwersuje ale kiedy kogoś nienawidzisz, tak naprawdę nienawidzisz siebie. Wszyscy jesteśmy jednością. Kiedy przebaczasz masz szansę zmienić tą drugą osobę.

Hitlera zmienię? Stalina?
I innych wyżej wymienionych?

A w jakiż to sposób? Twisted Evil

Tęczuniu wybaczyć to nie znaczy pogodzić się z tym co sie stało( z czyjąś lub własną krzywdą)- dać na to zgodę,powiedzieć:"źle zrobileś ,ale cię kocham".
Tego się od nas nie wymaga...
Człowiek,który kogos skrzywdził odpowie za to( w tym, lub w nastepnym wcieleniu,lub po smierci w Zaświatach),poniesie konsekwencje swego czynu.To jest pewne.
Najprawdopodobniej sam doswiadczy w przyszłości od innych tego, co on komus zrobił.
Wybaczyć -oznacza nie dopuscić, by ten cudzy czyn dalej nas ranił-wzbudzał w nas złość, nienawisć, żal.To są uczucia destruktywne,czyli takie które nas samych niszczą.Nienawisć do kogoś tak naprawdę niszczy nas ,a nie tego kogoś. Zatruwa nam życie, zniewala nas.Wybaczenie czyni nas wolnymi, niezaleznymi od negatywnych emocji.
Ludzie,ktorzy przezyli holocaust w momencie gdy wybaczyli swoim oprawcom, mogli zacząć normalne życie.Czytałam relacje takich osób.

Gołda- niemiecka zydówka, ktora przeżyła Majdanek.Wszyscy jej bliscy- cała rodzina została zagazowana.Ona 12-sto latka, nie zmieściła sie do komory, choć Niemcy wpychali na silę jej cialo...Puscili ją ,choć by wykonać plan musieli wpisać ją na liste zabitych.Nie istniała w ich świecie obozowym...
Potem aż do wyzwolenia obozu powiedziała sobie ,ze musi przeżyć ,aby opowiedzieć wszystkim o rzeczach ,ktore sie tam działy- o rzeczach nie do uwierzenia.Przy życiu trzymala ją nienawisc.Kiedy bylo z nią bardzo źle,przymykała oczy i przypominała sobie krzyki koleżanek ,wykorzystywanych do eksperymentów medycznych, lub gwałconych przez straznikow, i mówiła :musze przeżyć ,by opowiedzieć o tym swiatu. W ten sposób wykorzystywała swą nienawisc i determinacje.
Kiedy obóz został wyzwolony ta mloda dziewczyna była niemal sparaliżowana przez wściekłość i zal, ktore w sobie nagromadziła.
Nie potrafiła sobie jednak wyobrazic, że przez reszte swego życia bedzie w niej ta nienawiść,że bedzie nią przepełniona,przez nią niszczona...
Powiedziała sobie:- Podobnie jak Hitler,gdybym wykorzystała swe życie (ocalone cudem od zagłady) do siania ziaren nienawisci ,niczym bym się od niego nie róznila.Bylabym poprostu jeszcze jedną osobą pomnażającą zasoby nienawisci.Jedynym sposobem na odnalezienie spokoju jest pozwolenie przeszłości na bycie przeszłoscią, a nie teraźniejszoscia.Powiedziała swiatu: jeśli mogę zmienić życie jednej osoby tak,iż jej nienawisć i cheć zemsty zamienią sie w miłość i wspołczucie,to zasłuzylam na to by przeżyc.
Gołda po wojnie oprowadzała zwiedzajacych po Majdanku...

Wiem ,ze to jest ekstremalny przykład,choć pewnie i teraz w czasach pokoju ludzka nienawisć jest równie mocna...

Myślę ,ze w tym wszystkim powinno sie też uwzględnić tzw.prawo karmy-czyli nie powinnismy osądzać czyis złych czynow,bo tak naprawdę nie wiemy czy to aby nie jest spłata długu karmicznego.
Z tego też powodu nie pamietamy poprzednich swych wcieleń,no bo jak moglibysmy zyc obok kogoś ,kto w przeszłym życiu zrobil nam krzywde,choć w tym jest OK?

Kochana, ja też mam w swoim zyciu osobę,która mnie skrzywdziła.I to w dość bliskiej rodzinie:) Nie mam zalu, nie myślę o tym, wybaczyłam ,choć nigdy sie nie pogodziłam z tym co ta osoba zrobila, i nadal uwazam ,ze to było duze "zło".Przestałam ją kochać, ale nie ma we mnie nienawisci- jest mi jej żal.Współczuję jej, bo ma cieżkie życie.Zło ,które roztacza niszczy ją samą.
W życiu codziennym nie myslę o niej,nie rozpamiętuję, nie nienawidzę.Stała mi sie obojętna, a całe zło po prostu odeszło, i nie wiąże mnie z tą osobą.Jest juz tak od dobrych paru lat... I jestem wolna.Wolna.

Tęczuniu - mozna wybaczyc,nawet najgorszą rzecz, uwierz mi:))))
Oczyszczasz się wtedy i jeszcze mocniej mozesz kochać osoby,które były skrzywdzone, i wybaczając wcale ich nie zdradzasz.

Za Tęczą,kup ksiazkę i zrozumiesz.
Ja zanim przeczytałam ksiazke, tez myslałam tak jak Ty i jak większość z nas. Radykalne wybaczanie jest po to ZEBY ULECZYC SIEBIE,a nie odpuszczać temu który nas zranił.

Prawie zawsze jest tak,ze gdy ktos nas skrzywdzi nienawidzimy tej osoby,nie lubimy, sama mysl o niej powoduje U NAS skurcz żołądka,podwyzszone cisnienie, często ból,rozpacz, a nawet mysli samobójcze.....
Osoba która zrobiła nam krzywdę,bardzo często całkiem o tym zapomina,ma sie wspaniale i ma generalnie w czterech literach to co nam zrobiła. TO MY SIE MECZYMY i dla tego staramy sie wybaczyć, zebyśmy zaznali na resztę życia spokoju.
Ciezko jest to wytłumaczyc,bo to radyklane wybaczanie to nie jest tafie fizyczne zrozumienie,odpuszczenie,to jest wybaczenie duchowe.

Ksiazak jest niesamowita i wyjasnia o co tak naprawdę chodzi.

Wybaczyc znaczy uwolnic sie dalszego nikoenergetycznego kontaktu ze sprawca krzywdy. Ja kojarze nienawisc z coraz mocniejszym zaciskaniem odlamkow szkla we wlasnej dloni...
Dla mnie wybaczyc to poluzowac ...wypuscic... odpuscic... pozegnac...
nie nosic z soba balastu ktory ciazy i ciagnie w dol do niskich wibracji.
Wybaczyc nie znaczy zapomniec...ale z chwila wybaczenia sprawca automatycznie schodzi na dalszy plan. Trzeba i warto wybaczac... robmy to dla siebie aby jeszcze bardziej nie cierpiec.

Wink

neroli

Toż to esencja z esencji co napisała Ewa F. Za Tęczą !
Kapelusz z głowy...

Jak zgubię kolejny parasol, to taki przeciwdeszczowy Smile

Hmm, nie wyraziłam się jasno.
Chodzi mi wyłącznie o tych, którzy skrzywdzili NIE MNIE.
Z tymi, którzy skrzywdzili mnie, radzę sobie, generalnie mam ich gdzieś - tak w skrócie. Im potrafię wybaczyć i iść swoją drogą, nie zajmując sobie nimi myśli. Tylko że nie zapominam. Nigdy.

W tym wątku chodzi mi o tych, którzy krzywdzą innych.
To nie jest tak, że ja codziennie dyszę żądzą zemsty. I obmyślam najlepsze jej sposoby. Ale sorry, nie potrafię zaakceptować zła, które ktoś tam wyrządził mojemu J. Obojętności, która Go dotknęła. Nie potrafię zaakceptować tego, co dawna "przyjaciółka" Mamy zrobiła Jej, wiedząc o śmiertelnej chorobie.
Nie mam zamiaru akceptować również krzywdzenia, gwałcenia, zabijania dzieci, zwierząt.
Nie i już.

Skupiliście się na jednym słowie, którego użyłam - że ich nienawidzę.
A to nie nienawiść jest tu najważniejsza, tylko brak możliwości i chęci wybaczenia CZYJEJŚ krzywdy.

Mirku, Ty sam pisałeś, że tolerancja to nie jest zgoda na zło, czyż nie?

No więc ja się nie zgadzam na zło. I nie mam zamiaru go wybaczać.
Może i mnie to niszczy.
Ale dzięki temu mam szacunek do siebie.
Nie muszę mieć korzyści. Ja altruistka jestem.

O, dzięki, Ewo, teraz to i ja coś zrozumiałem, bo nie wiedziałem - po co - po co to "bycie odrzuconym" - słowo-klucz brzmi "przekształcanie"

Mieć umiejętność przekształcać gnój w światło, oto cel ziemskiej nauki...

Dokładnie Pik-u Wink

Nie każdy dziś potrafi tak wybaczyć, ale warto
jednakże iść w tym kierunku by wybaczyć innym i sobie. Smile