www.polana.fora.pl

Rodzina : Selerowate

Inne nazwy :
- snitka, kozia stopka
- Geissfuss, Zipperleinskraut (ziele dreptaka), Sankt-Gerhardtskraut (niem.)
- Zipperlichrut (szwajc.)
- Voeteuvelkruid (holend. ziele diabelskiej stopki)
- bishops wort, ground elder, herb Gerard, goutweed (ang. ziele artretyzmu)
- e´gopode, petit ange´lique, podagraire (franc.)
- castalda (wl.)
- Aegopodium podagraria (lac. aigos - koza ; podos - stopa, czyli razem : kozie stopy leczace podagre)

"Lubi azot, moze jednak poradzic sobie bez niego ; docenia wilgoc i cien, ale slonce i susza go nie zabija. Jest niezwykle wytrzymaly i jesli juz raz sie u nas rozgoscil, nielatwo bedzie sie go pozbyc. Kto namawia do pilnego pielenia jest albo zartownisiem, albo nie zna podagrycznika : jego liczne biale korzenie pekaja jak szklo i z kazdego najmniejszego kawalka wyrasta juz po kilku dniach nowa roslinka" (Jürgen Dahl 1989, s.37).
J. Dahl zaleca swoim zrozpaczonym kolegom ogrodnikom taka metode zwalczania, ktora nie jest co prawda biologiczna, ale przynajmniej wolna od chemii. Pisze : "zaatakowany przez podagrycznika obszar przykrywa sie czarna folia... i pozostawia ja przynajmniej na rok".
Jeszcze tylko aksamitki sadzone gesto co 15 cm, tez nie powinny sluzyc podagrycznikowi.

Lecz jak juz wspominali ogrodnicy przy innych upartych roslinach, jesli sa one jadalne i pomocne na choroby - to powinno sie je zbierac i jesc, oraz karmic tez nimi zwierzeta Smile

.
Sam Dahl przyznaje ze podagrycznik jest "absolutnie niewymagajacym troski i ustawicznie odrastajacym wiecznym warzywem i bardzo dobrze smakujacym dodatkiem".
Jego aromatyczne liscie przypominaja troche w smaku pietruszke.

Poczatek zabrzmial troche jak horror, ale widac nie jest tak strasznie jakby sie moglo wydawac Wink

.

A oto poznane juz zalety skladnikowe podagrycznika :
- bardzo duzo wit. C i prowitaminy A (karotenu),
-16,6 mg zelaza,
- 2,0 mg miedzi,
- 2,13 mg manganu,
- 1,68 mg tytanu,
- 3,9 mg boru - wszystko to na 100 g masy ziela.

Koszczejew widzi w podagryczniku jedna z najuzyteczniejszych roslin jadalnych, ktora sprawdza sie zarowno w swiezej salacie, jaki zupie czy barszczu.
Liscie mozna przechowywac jako piure, lub wysuszone i starte na proszek jako przyprawe. W Rosji zakwaszano nawet ogonki lisciowe jak kapuste kiszona w kadziach (Koszczejew 1990, s.68 ).
Warte do przypomnienia w czasach glodu...
Wszystkie przepisy podam na koncu.

Teraz zaglebie sie najpierw w tez zapomniane, lecznicze mozliwosci podagrycznika, ktorego tylko nazwa w niektorych regionach Europy przypomina o jego mocach.

Podagra to artretyzm.
Regionalne nazwy ziela odnosza sie rowniez do tej nieprzyjemnej ulomnosci, ktora daje o sobie znac przez dotkliwy bol i zesztywnienie stawow palucha, stawow kolanowych, rak i innych.
Np. szwajcarskie Zipperlichrut - ziele dreptaka i holenderskie Voeteuvelkruid - ziele diabelskiej stopki.
Zipperlein to rowniez stare okreslenie na podagre stop, ktora zmusza chorego do truchtanego, dreptanego sposobu chodzenia.
Sw. Ger(h)ard (biskup z Toul) byl w sredniowieczu przywolywany jako opiekun chorych na podagre, stad i Jego imie w innych nazwach ziola.

Teraz wiemy juz, ze ulomnosc ta jest choroba przemiany materii, ktora charakteryzuje sie zwiekszonym tworzeniem zwiazkow purynowych i zaburzeniami w wydalaniu kwasu moczowego.
Kiedys glowna przyczyna takich dolegliwosci bylo wieloletnie spanie w zimnie i wilgoci, obecnie wazniejsza przyczyna jest dlugotrwaly niezdrowy tryb zycia taki jak : zbyt obfite i tluste jedzenie, wieloletni nieumiarkowany, obciazajacy organizm sposob bycia.

Zespol tych dolegliwosci moze przybierac rozne nazwy zaleznie od ich zestawu. I tak bedzie to nazwane zapaleniem stawow, reumatyzmem, lumbago, skurczami, miejscowym paralizem, wspomniana juz podagra czy artretyzmem.

cdn.

Podagrycznik moze osady i odpady przemiany materii znow uczynic plynnymi i wprawic w ruch.
Uzywany jako herbata, wywar czy oklad, jest w stanie wyplukac osadzone krysztaly kwasu moczowego z artretycznych konczyn, obnizyc podwyzszone wartosci kwasu moczowego we krwi i tym samym usmierzyc bol tym powodowany.
Podagrycznik jest roslina bardzo soczysta. W stanie zielonym zawiera az 87% wody (Marcell 1979, s.128).

Ciala roslin, podobnie jak ciala ludzkie, posiadaja swoje eteryczne/energetyczne odpowiedniki.
Eteryczne sily podagrycznika sa w stanie uwolnic nasze eteryczne cialo z form "skostnialych" i znow je wprawic w ruch.
Cialo eteryczne, ktore wedlug nauki roslinnej dewy konstytuuje roslinna postac, jest zarazem nosicielem charakterystycznej dla danej rosliny witalnosci.
Szczegolny zwiazek baldaszkowatych (do ktorych nalezy i podagrycznik) z wilgotnym elementem zycia, z woda, daje im - jak to okresla Rudolf Steiner - "plastyczne cialo eteryczne".
To cialo eteryczne nalezy rozumiec jako zasade organizujaca, ktora reguluje wplywajace i wyplywajace energie zyciowe organizmu.
Podobnie jak nasze udroznione czakramy i ich materialne odpowiedniki - gruczoly wydzielania wewnetrznego.

Sposoby leczenia.

Wewnetrznie : picie herbaty zaparzanej z suszonych lisci w typowej proporcji lyzka stolowa na szklanke zalana wrzatkiem i przykryta na 10-15 min.
Swiezy wycisniety sok, po lyzeczce 2-3 razy dziennie.
Zewnetrznie : oklady z zamoczonych i zmiazdzonych lisci przylozonych na miejsca zaatakowane, zabezpieczone przed zsunieciem sie raz na dobe. Przy ostrych stanach tuz przed snem az do wybudzenia sie.
Lub kapiel z dodatkiem odcedzonego wywaru z suchych lub swiezych naziemnych czesci rosliny w proporcji : w 9l. wody zagotowany na wolnym ogniu gesto upakowany w nim swiezy podagrycznik, lub 36 lyzek suchej rosliny - w duzej wannie wypelnionej woda do wysokosci pasa osoby bioracej kapiel.
Ks. Johann Künzle (1857-1945) przepisywal jeszcze chorym wywar z wysuszonych korzeni podagrycznika jako dodatek do kapieli przy reumatyzmie, artretyzmie i rowniez zylakach! lecz wtedy woda nie powinna przekroczyc temperatury 40* - mozna dolac goracej wody, jesli kapiel ostygnie.
Takie lecznicze kapiele trwaja zwykle do 30 minut.
Zalecal tez przygotowywac salaty z mlodych lisci przy zatwardzeniu, zarobaczeniu no i oczywiscie podagrze.
Przy ugryzieniach psa lub zmii, na miejsce ugryzienia kladl swieze liscie podagrycznika, a reumatykom wkladal jako wkladke do butow.
Do inhalacji przy uporczywym katarze stosowal zielone lub wysuszone ziele na rozzarzone wegle albo goraca plyte kuchenna.
Na kaszel, niezyt oskrzeli, no i oczywiscie reumatyzm i artretyzm przyrzadzal herbate z kwiatow podagrycznika! z dodatkiem szalwii albo cedru.

A teraz przepisy kuchenne.

Wspominana przeze mnie juz wielokrotnie Hildegarda z Bingen bardzo chwali niezniszczalna sile zyciowa podagrycznika zawarta w jego zieleni. Staje sie ona zauwazalna w ogolnie podwyzszonym poziomie radosci zycia.
Nie dziwota wiec, ze podagrycznik nalezal do skladnikow wspominanej juz tez przeze mnie sredniowiecznej zupy na zielony czwartek (jak i inne rosliny z magicznej dziewiatki).
Tez Rzymianie znali juz podagrycznik jako jarzyne.

A tu inna zupa ziolowa z podagrycznikiem :
160 g dzikich ziol (w rownych czesciach podagrycznik, malwa, mloda pokrzywa, lub jej mlode odrosty, babka, rdest ptasi i inne juz docenione przez nas dzikie rosliny), 40 g oczyszczonych z luski ziaren owsa (czy platkow owsianych), 1 marchew, 1-2 cebule, 10 g tluszczu, 1 filizanka kwasnej smietany.
Najpierw podgotowac ziarna (jesli mamy platki to nie trzeba), nastepnie wlozyc zielenine i marchew i gotowac 15 minut. Na koniec dodac podsmazona cebule, przyprawic do smaku i doprawic kwasna smietana.

Pierwsza wiosenna salata :
2 garsci mlodych pedow podagrycznika, jeszcze zwinietych, wygladajacych jakby zeszklone, rozeta mniszka jeszcze bez zalazkow pakow kwiatowych zeby nie byla gorzka, kwiatki stokrotki, liscie pierwiosnka, szczaw, do przyprawy kilka listkow bluszczyka kurdybanka i cebula.
Na sos do salaty : cytryna lub ocet naturalny, oliwa z oliwek lub inny olej tloczony na zimno, przyprawy do salatek wedle uznania, 1 lyzka stolowa drozdzy spozywczych (rozprowadzonych w malej ilosci letniej wody), troche jogurtu lub smietany, 1 jajko na twardo.
Wszystko dokladnie wymieszac.

A tak kwasza podagrycznik Rosjanie :
Na 1 kg podagrycznika 40 g soli.
Liscie i lodygi sparzyc goraca woda, odcedzic i ukladac warstwami w beczce posypujac warstwy sola. Mozna dodac kilka lisci szczawiu.
Ubijac kazda warstwe o grubosci ok. 5 cm, az do pojawienia sie soku.
Pelna beczke przykryc drewniana pokrywa i obciazyc kamieniem.
Przechowywac w chlodnej piwnicy.

Na zakonczenie wspomne jeszcze, ze zwierzetom domowym tez sluzy podagrycznik jako pokarm.
Lubia go swinie, kozy i kroliki. Jest wartosciowym pokarmem dla tych zwierzat.
I ratunkiem dla wszystkich w czasach glodu... co dobrze byloby zachowac sobie nadal w pamieci pokolen.

Przeczytałam i idę jutro zbierać Very Happy

Dziś wypatrzyłam duuużo podagrycznika Very Happy

Przepis na sałatkę: jaskier? aby na pewno? zdaje się większość gatunków jaskra jest trująca...

W "Ziołach leczniczych i magicznych" dra Dietera Storla w zamieszczonym przepisie zaznaczone jest, by jaskier był wczesny, przed kwitnięciem. Wchodzi w skład pierwszej wiosennej sałaty, czyli sporządza się ją w marcu.

Ale myślę tak : na wszelki wypadek usunę jaskra z tego przepisu. Zróbcie też podobnie w tekście przygotowywanym do publikacji.