www.polana.fora.pl

Jesteś wścibska. Ja też będę. Gadaj Aga co to znaczy RZS Smile

napisałam. Dobrze, że jak dotąd nie atakuje wszystkiego, co już zepsute, na raz.
Ale dziś tak zaatakowało, lewą dłoń, pod kciukiem, że piszę sobie, gadam z dzieckiem, ale płaczę z bólu i bezsilności. Mogę wziąć wiecej prochów, ale moga nie zadziałac, a truć się bez skutku i uodparniać na prochy też nie mogę

Znasz przyczynę tego bólu?

dlaczego to choróbsko boli?
Pewnie od uszkodzeń stawów i zmian zwyrodnieniowych, ponadto stany zapalne z reguły bolą.
To choroba autoimmunologiczna, co oznacza, że to organizm niszczy sam własne komórki, rozpoznając je jako "wrogie". Póki, co niewiadomo skąd bierze się ta choroba.

Przewlekłym zapaleniom stawów towarzyszy silny ból, który staje się nie do zniesienia i potrafi wyłączyć z aktywnego życia. Chorzy są ciągle niewyspani, zmęczeni, a to powoduje rozdrażnienie, nawet stany depresyjne. Na dodatek choroba szybko postępuje i prowadzi do trwałych zmian w stawach, które uniemożliwiają wykonywanie codziennych czynności. Z czasem może zaatakować serce, płuca, nerki, układ nerwowy. Niestety, nie można cofnąć zmian, które dokonały się w obrębie stawu.
Czeka mnie wesoła przyszłosć Smile

i moje dziecko, jeśli w miarę szybko nie zejdę

ot przypomniałes mi co mnie czeka...

Jutro coś Ci prześle. Może pomoże.

dzieki

Dołączył: 17 Mar 2012 Posty: 116 Przeczytał: 0 tematów

o Jessu, chyba wiem co to jest. Wiem to za dużo powiedziane, znam osobę cierpiącą na to schorzenie. Każdemu mogłoby złamać kręgosłup , w przenośni i dosłownie.

jak długo się da, tak będę życ jak tylko mogę w pełni

Musi być jakiś sposób, żeby to cholerstwo powstrzymać.
Czytałam o dietach cud, ale pewnie już o tym słyszałaś.
no cholera musi być jakiś sposób!

Sara mówi, że ta choroba to dlatego, że się obwiniam o wszystko, może jak przestanę to się zahamuje?

A jakieś afirmacje typu kocham siebie, wybaczam sobie wszystko, jestem tylko człowiekiem i mam prawo do błędów? Bo któż ich nie popełnia? Próbowałaś Agusia?

Powinnam pojechać na kurs radykalnego wybaczania, bo u mnie to chyba za głeboko siedzi, niby staram się akceptować, ale ciągle widzę jaka beznadziejna jestem, wiecznie zmęczona, wiecznie coś w tyle, no swoje wady mogłabym do jutra wymieniać i każde wybaczanie traktuję jako pobłażanie sobie, wokól jest tylu lepszych ludzi ode mnie,

Wiesz co...
tak czytam o Was wszystkich tu na Polanie i dochodzę do smutnego wniosku, że w każdego trafiła jakaś cholera. Każdy tu dźwiga własny krzyż.
Czy tak jest na Polanie tylko, czy w ogóle każdemu w pewnym momencie jego życia przypieprzy (wybacz słownictwo) jakiś piorun, tak żeby mu nogi podciąć i "rzucić na kolana przed obliczem Pana." Żeby się ukorzył?
Czy naprawdę sprawy się tak pięknie układają tam z góry, czy może my szukamy pocieszenia?
Może my się tylko pocieszamy?
Oby nie Sad