www.polana.fora.pl

Jakiś czas temu nawiązywałam dwa kontakty, które okazały się nietrafione. Były tak realne, jak w przypadku bliskich Rudeczki czy Molly i Pauli, ale niestety okazało się, że nie były to Dusze, z którymi kontaktu oczekiwano. Dlatego, za sugestią To_masza, że wiele osób prosi tu o kontakt, zamieszczam je tutaj - może Ktoś z Was odnajdzie w Nich swojego bliskiego?

Pierwszy dotyczył tego płaczącego mężczyzny, który za drugim podejściem był juz zupełnie inny (pod względem emocjonalnym):

Tym razem spotkałam Twojego Tatę (taką mam w każdym razie nadzieję) w ogrodzie.
To był jakiś przydomowy ogród z zieloniutką trawą, tujami… tym razem był bardzo wesoły, nie płakał już w ogóle – wprost przeciwnie – tryskał humorem Smile
Wyglądał podobnie, jak wtedy – wysoki, dobrze zbudowany ciemny mężczyzna. Przystojny moim zdaniem, z zarostem w wysportowaną sylwetką. Nie tam żaden zasiedziały dziadek Wink
Na tym ogródku szalał z piłką do gry w nogę – kopał ją i robił różne sztuczki – mówił, że dzieci to uwielbiały – nie wiem, czy mogło chodzić o wnuki, czy może o jego dzieci, jak były małe? W każdym razie sprawiało mu to dużo frajdy. Gdy spytałam, czym się zajmował to wydaje mi się, ze zobaczyłam ubranie moro, ale to chyba był strój leśniczego, a nie wojskowego. Wiesz, te ostatnie wydarzenia tez mogły mnie zmylić…
Zginął faktycznie w wypadku samochodowym, potwierdził.
Poprosiłam, aby pokazał mi jakąś sytuację, w której zarówno On, jak i Ty braliście udział i oboje będziecie pamiętać – zobaczyłam jak jedziecie razem autem. On prowadzi, Ty siedzisz na miejscu dla pasażera, jesteś nadąsana, masz założone ręce na piersiach i taka naburmuszona siedzisz i coś mu pod nosem bąkasz – wyglądasz jakbyś była nastolatką… On siedzi, słucha Cię, bawi się radiem i ma problem z zachowaniem powagi – mimo tego, jak może Ci się wydawać, wspomina to z rozrzewnieniem i uśmiechem na twarzy Smile
Gdy spytałam, czy coś mogłabyś dla Niego zrobić to powiedział, żebyś przeprosiła Jego brata, za to że czasem bywał takim kiepskim bratem… (miał brata?)
Spytałam czy jest szczęśliwy – odpowiedział, że tak, bo jest w cudownym miejscu; że umarło tylko Jego ciało, a On wciąż żyje i jest przy Was; czuje, że o Nim myślicie, tęsknicie. Dziękuje Wam za to i prosi, żebyście o Nim pamiętali, ale nie płakali przy tym.

A oto drugi:
No wiec zobaczyłam tego samego mężczyznę, którego opisywałam Ci wcześniej – szczupły, z wąsem i chyba w wieku między 35-40 lat (pokazał mi się z lat wcześniejszych, więc nie stresuj się, jeśli zmarł w starszym wieku). Ubrany był w proste beżowe spodnie i koszulkę polo. Spotkałam go na plaży nad wielkim jeziorem. Wokół był gęsty, zielony las, a nieopodal chatka letniskowa. Jak się potem okazało były to chyba mazurskie wody i lasy.
Był słoneczny dzień, a on wybierał się na ryby łódką. Spytałam czy mogę się dołączyć – uśmiechnął się i zaprosił na pokład. Gdy byliśmy już na jeziorze, zarzucił wędkę, a ja powiedziałam mu kim jestem i że przychodzę do niego na Twoja prośbę. W jego oczach natychmiast zobaczyłam łzy i usłyszałam słowo „Paulinka”. Zwiesił głowę jakby się zamyślając… zapytałam co tu robi, dlaczego jest właśnie tutaj – powiedział, uwielbiałem łowić ryby, uwielbiałem być sam, ten spokój… teraz też chciałem być sam, chciałem spokojnie przemyśleć to wszystko co się stało w moim życiu, wszystko co zrobiłem nie tak…
Gdy spytałam, jak umarł miałam wrażenie, że się dusił, ale nie mogę tego sprecyzować… (wiesz, ostatnio dużo myślę o przyjacielu, który popełnij samobójstwo przez powieszenie, więc może to moja siła sugestii).
Gdy spytałam, gdzie był wcześniej, zanim tu się znalazł to miałam wrażenie, że powiedział Toruń.
Gdy poprosiłam, aby pokazałam mi jakieś ulubione wspomnienie z Tobą to zobaczyłam jak na tej plaży bawi się dmuchaną piłką 3-4 letnia dziewczynka. Nagle piłkę porwał do wody wiatr. Strasznie się rozpłakała. Na to Tato (on) wbiegł do wody i uratował piłkę dziewczynki. Wtedy ona spojrzała na niego, jakby był dla niej największym na świecie bohaterem! Czułam, jaki szczęśliwy poczuł się mężczyzna, gdy ta krucha istotka mocno go przytulała z radości. Był taki szczęśliwy!
Znów zobaczyłam go na łodzi posmutniałego po ujrzanym wspomnieniu i dodającego: niedługo potem ich zostawiłem… strasznie go to boli… próbowałam się dowiedzieć, dlaczego to zrobił, ale nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć: zobaczyłam chyba pracę? Chyba też przez ułamek sekundy kobietę? Ale tu tych odpowiedzi bym się nie trzymała…
Poprosiłam go tez o wspólne wspomnienie, które i Ty byś pamiętała… i tu nic. Jakby szukał w pamięci, ale potem powiedział, że w tak wielu ważnych dla Ciebie momentach życia go z Tobą nie było… nie pamiętam do końca jak doszło do momentu kiedy poruszony mówił, że jest z Ciebie bardzo dumny, bo wyrosłaś na o wiele lepszego człowieka od niego! Że dziękuje Bogu, że mimo tego, ze jego przy Tobie nie było Ty stałaś się kimś! Mówił to z wielka pasją, przekonaniem i dumą! Naprawdę – szczycił się tym, jak tatuś, który opowiada kumplom jak to jego mały po raz pierwszy strzelił bramkę Wink Tak to, w subiektywny bardzo sposób, odebrałam Smile
A pytając, co lubiła robić najbardziej to pokazał mi klaser ze znaczkami – śmiałam się, ze to takie nie dzisiejsze, ale on powiedział, że bardzo to lubił i że powinnam zobaczyć jego kolekcję – była imponująca. Poza tym zobaczyłam kwiatki w doniczkach, chyba m.in. paprotkę. Pod koniec życia lubił chyba także alkohol, ale raczej nie w jakiś astronomicznych ilościach…
Zapewniałam go od początku, ze Ty bardzo go kochasz, inaczej nie prosiłabyś o kontakt z nim. Opowiedziałam jak wytrwale czekasz na spotkanie, rozmowę z nim, jak odszukałaś nas wśród milionów ludzi w sieci, więc musi Ci na nim zależeć. Patrzył trochę z niedowierzaniem, ale widziałam, ze go to podbudowało i poczuł radość.
Pod koniec rozmowy, zapytałam czy już Ne wystarczy tej samotności? Czy nie wolałby pójść dalej, skąd mógłby być jeszcze bliżej Ciebie, wspierać Cię, a sam więcej by zrozumiał na temat tego, jak spędził życie… zobaczyłby także bliskich, którzy odeszli wcześniej, niż on.
Spytał nieśmiało: myślisz, że mógłbym? Powiedziałam, że jeżeli tylko tego chce to oczywiście. Wskazałam stojącego na plaży mężczyznę, mówiąc że to jego opiekun i jeżeli tylko zapragnie, on zabierze go z tej samotni. Zgodził się i popłynęliśmy na brzeg.
Podziękował za spotkanie i prosił, abym powiedziała, ze bardzo kocha swoją ukochaną córeczkę. A na koniec jeszcze się odwrócił i rzucił: i powiedz jej, żeby nie martwiła się egzaminem, zda. Uśmiechnął się i poszedł.

No i chyba mamy szczęśliwego znalazcę Smile

Napisała dziś do Mnie Żabka i wygląda na to, ze to chyba Jej Mąż do mnie zajrzał - tak jak kiedyś do Ewki F. - facet uparcie dąży do kontaktu Wink

A co ciekawe - zarówno w jednym i drugim przypadku był ON - choć w tak różnych sceneriach. A oto, co napisała Żabka:

"Ja i Krzysiek mieszkaliśmy u mnie jest tu ogród i często graliśmy w rożne gry na podwórku. siatka paletki itd. Bardzo to lubił. to ubranie moro- Krzysiek był żołnierzem chodził w zielonym mundurze (skakał również w zielonym kombinezonie ze spadochronem) a przez rok był na misji tam chodził w takim piaskowym. Zginał w wypadku samochodowym. Jeździliśmy tym autem i to on prowadził, ponieważ miał prawo jazdy a ja nie, a nadąsana to ja często jeździłam z nim właśnie tak z założonymi rekami ( mówił w tedy tak ze śmiechem „żabka obormuszona?”) Krzysiek byl 10 lat starszy poznałam go jak miałam 15 lat teraz mam 24. Radio w jego samochodzie to była tez jego ulubiona zabawka zawsze tam cos kręcił przestawiał śpiewaliśmy piosenki w czasie jazdy Krzysiek nie miał brata, ale jeśli chodzi o przeproszenie i to był on -to chodziło chyba o kogoś innego -jego ojca. Dmuchana piłka - i dziecko kuzynki często jeździliśmy nad taki sztuczny zalew właśnie z dmuchanymi takimi piłkami pontonami itd. ale to najczęściej rzucał sie do wody dla mnie po te piłki. Mięliśmy takie dmuchane kółko i zawsze razem na tym pływaliśmy. I właśnie zaraz po tym wypadzie nad wódę zginął w wypadku.
Praca i kobieta to tez motyw z naszego życia. I to ze go nie było czasami widzieliśmy sie raz na 3 miesiące właśnie o to sie dąsałam bo on był w pracy bo koledzy bo dziewczyny itd ale to wszystko tak sie zgadza nawet mam list od niego, który dostałam miesiąc przed śmiercią jego i tam napisał to samo, ze żałuje ze go nie było w ważnych dla mnie monetach. On chciał żebym skończyła studia i mówił ze jest dumny ze ja osiągnę więcej niż on bo to jego niespełnione marzenie. Krzysiek miał kiedyś klaser a w nim znaczki z 1 czy 2 wojny światowej i oddal je w prezencie swojej kuzynce , często o tym mówił bo trochę tego żałował ze taka kolekcje miał. Kwiatki - kupiliśmy kwiatki nasze pierwsze i wszystkie zwiędły ale ja próbuję je cały czasz jakoś uratować storczyki to są i dwa zakwitły a paprotki to w u niego w domu są - mówił często mi ze mu się śni jak jest w pokoju i stoi paprotka u niego na oknie.
Alkohol- lubił jak zginał w wypadku to właśnie miał alkohol we krwi, przez alkohol sie kłóciliśmy ale jakoś tak było ze zawsze wybierał ten alkohol a nie mnie:(

Ostatnia rzecz to egzamin obiecałam mu ze skończę studia i zapisałam sie na prawo jazdy ale sie bardzo martwię czy mi sie to uda bo robią dużo problemów mi na uczelni, czasami mam ochotę to rzucić.

Jak to przeczytałam, co Napisałaś to od razu pomyślałam o Krzyśku, ale czy to tylko ja sobie to dopasowałam a może to na prawdę był on....

ale sie rozpisałam:)

mam nadzieje ze dotrwałaś do końca

………………………………………..
Po opisaniu tego wszystkiego dostałam maila z uczelni, ze jednak z praca jest wszystko ok. i mogę przystąpić do obrony "

TRZYMAMY KCIUKI ŻABKO Smile

jak dla mnie bomba Smile

oby takich jak ty Figo - pracusiow - wielu Smile

.

pozdrawiam Zabke i tez trzymam kciuki

buziole

Przyłaczam sie jako przytulajaca i trzymajaca kciuki <przytul>

Żabciu, jesteś Wielka Smile

No a Figa ze swoim WJ czy Pomocnikiem ( z ktorymi realizuje kontakty ), biją rekordy, jezeli chodzi o ilośc zapamietanych szczegółow ,wooow Smile

Nie zebym narzekala , bo moi Pomocnicy tez sa kochani , i bez nich ani rusz, i naprawdę nie zamieniłabym ich na nikogo innego, ale pytam o wyglad duszy, z ktora rozmawiali , i słysze ; ' normalnie wygladała '....pytam : a o czym rozmawialiście : slyszę: 'no wiesz, tak jak zwykle ......' normalnie idzie sie pochlastać , he, he, he Wink

... ale w końcu zawsze cos z nich 'wyciagnę ' Smile

Przy okazji gratulacji dla Figi, zapytam.
Saro dlaczego nie rozmawiasz osobiscie tylko przez pomocnikow?

Dołączył: 22 Mar 2010 Posty: 734 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Kobieta

Figa kuurczee
jesteś niesamowita
gratulacje
:*

W zwiazku z tym co przytrafiło sie Fidze mam propozycję. Może warto swoje kontakty wklejac na forum szczególnie te mniej udane, niż pisac na pw. Może sie okażą sukcesem a nie "porażką ". Co wy na to?

Haha z tekstu Sary to się nieźle naśmiałam Smile

Co do propozycji To_masza to myślę, że to dobry pomysł - ja już myślałam, że się zepsułam, a to po prostu jeden Uparciuch tak chciał się skontaktować, że innym nie dał Wink

Ależ musiało mu na tym zależeć Smile

Ja w ogóle bardzo chętnie czytam cudze kontakty - wiele z nich wyciągam, więc jestem jak najbardziej ZA! Smile

Dołączył: 03 Mar 2010 Posty: 18 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Kobieta

Figa gratulacje Smile

, to prawda zapamiętujesz bardzo dużo szczegółów Smile

Ukryłem moderatora Wink

Pozdrawiam

P.S. Spróbuje stworzyć logo polany też zobaczymy, kto z nas lepsze zrobi Wink

Potrzebuję kilku dni, aby spokojnie popracować nad logiem Smile

oki Paul,

to jeszcze nasze Ciacho jakbys mogl schowac

hehehe

pozdrawiam

Czy 'chowanie' ma polegać na tym, że NIE jestem fioletowa? bo jestem...