www.polana.fora.pl

Coś się Mirku pomieszało Tobie. Temat do Mileny mamy należy.
Uważam, że lepiej zostawić otwarty temat bo przyjdzie znowu
taki okres, gdy jakaś sprawa będzie dot. Mileny. Więc wyraźnie mama
może będzie chciała coś w przyszłości napisać itp.

Pozdrówka

Przepraszam, moja pomyłka Smile

. Proszę wstawić odpowiedniego nicka w miejsce "erybka". Erybkę przepraszam za pomyłkę.

Zaraz Mireczku poprawie Smile

. Grey Owl

Nie ma problemu każdemu się zdarza;)

Nie przemeblowujmy pokoiku który do nas nie należy, nikt z was nie lubi gdy goście meblują mu mieszkanie.
A ponieważ dla większości forumowiczów nikt tak na prawdę nie odchodzi, a właśnie przechodzi do prawdziwego życia, to ten pokoik powinien zostać tak długo jak długo działać będzie to forum.
Pozdrawiam M.M. i G. Smile

jestem tylko obserwatorką tego tematu....
MM - wszędzie zostawiamy cząstkę siebie......i ja choć Was nie poznałam wcześniej czuję tą część energii Twojej i Milenki.....ona będzie zawsze

myślę że my wiele się uczymy od siebie na wzajem i to jest piękne
i za To dziękuje Tobie Najdzielniejsza z Dzielnych Mamo i Tobie Milenko

"Nie wszystek umrę"

tak sobie myślę .......
łatwizną jest świadoma decyzja o nie posiadaniu potomstwa - jak już mamy te dzieci nie ma dnia aby się o nie nie martwić,

nie musimy zakładać rodziny - mamy wolną wolę - tak jest prościej - ale dziś wiem że pomimo tej całej troski i trudu jaki wkładamy w posiadanie rodziny, lęki i troski, zmęczenie codziennością, czasami rozpadają się nam związki partnerskie - czasami przedwcześnie ktoś od nas odchodzi na drugą stronę - pomimo tego wszystkiego WARTO ŻYĆ dla tych chwil warto przeżyć nawet jeśli dane jest to nam tylko na chwilę

Kocham Cię i utulam MM i jeszcze raz dziękuję

Uwazam jak Adas.

A tuz po przejsciu Milenki na Druga Strone Kurtyny pisalismy tutaj, ze pokoik Milenki i Mamy nim pozostanie.
Bo nic sie nie zmienilo.
Bo nadal Milenka i Mamusia sa...

Przytulam Pocieszanie

Grey

Freyu, cierpimy z powodu utraty bliskiej nam osoby dlatego, że jesteśmy do niej bardzo przywiązani emocjonalnie. Cierpimy, bo to nasze Ego mówi nam: "Ja cię potrzebuję, a ty odchodzisz?". Gdybyśmy byli od małego wychowani w miłości bezwarunkowej, że tylko taka miłość jest prawdziwą miłością, że nasz czas na ziemi jest ograniczony więc nie należy do niczego w tym świecie się przywiązywać. Że możemy z wszystkiego korzystać ale nic nie powinniśmy gromadzić, to nikomu miłość nie kojarzyłaby się z cierpieniem.
Jednakże zostaliśmy inaczej wychowani i dlatego cierpimy. Mamy jednak szansę to nadrobić ucząc tego nasze dzieci.

Albo w to wierzy, albo nie. To nie tylko wiara, ale także wiedza z której wynika wiara zdobyta np. z dostępnej literatury.

Adamie jak też tak odbierałam te "odejscia".Różni bliscy i dalsi krewni odchodzili ,a ja wiedziałam że to "tylko przejście",że kiedyś tam znów się spotkamy...A oni utwierdzali mnie w tym przekonaniu przychodząc do mnie( po swej śmierci) we snie i żegnając się , i dając jednoczesnie świadectwo swojego dalszego istnienia.Wiele razy tak było.
Zauwaz jednak ,że z bliskimi sobie duszami jesteś różnie związany uczuciowo.Są różne stopnie bliskosci.Czasami obok siebie, w tym życiu tak na prawdę masz tylko jedną bratnią duszę- duszę z którą przeżywasz kolejne wcielenia, duszę która jest Ci najbliższa, najdroższa, która jest z Tobą zespolona na wieki.Może to być żona, siostra,matka, córka, syn ,brat, przyjaciel...Ale żyjąc -Ty WIESZ ,ze to jest ten KTOŚ.Masz taką wewnętrzną wiedzę.

Miarą Twojej dojrzałości duchowej będzie przezycie takiej właśnie straty, z taką właśnie bliską duszą.

A zdarza sie też ,że na dane wcielenie nie mamy przy sobie takiej duszy, bo np. założylismy sobie rozłąkę na pewien czas i nie inkarnujemy razem.

Tak, Freju coś w tym jest.

"Zauwaz jednak ,że z bliskimi sobie duszami jesteś różnie związany uczuciowo.Są różne stopnie bliskosci.Czasami obok siebie, w tym życiu tak na prawdę masz tylko jedną bratnią duszę- duszę z którą przeżywasz kolejne wcielenia, duszę która jest Ci najbliższa, najdroższa, która jest z Tobą zespolona na wieki.."

I ja się podpisuję pod tym stwierdzeniem.Nie chciałabym aby to zabrzmiało że nie kocham pozostałej dwójki swoich dzieci,ale to właśnie z Mileną byłam/jestem najbliżej.

"Miarą Twojej dojrzałości duchowej będzie przezycie takiej właśnie straty, z taką właśnie bliską duszą."

No to ja jeszcze mam bardzo daleko do takiej dojrzałości ...