www.polana.fora.pl

[link widoczny dla zalogowanych]

Dla tych ,którzy 'umrą', jest ŻYCIE
Dla tych ,którzy marzą -jest RZECZYWISTOSĆ
Dla tych ,którzy maja nadzieje - jest WIEDZA
Dla tych ,którzy sie rozwijają - jest WIECZNOŚĆ

*****

Nie ma początku i nie ma końca,
Jest tylko Zmiana.
Nie ma nauczyciela i nie ma ucznia,
Jest tylko pamiętanie.
Nie ma dobra i nie ma zła,
Jest tylko wyrażanie.
Nie ma połączenia i nie ma dzielenia,
Jest tylko Jedność.
Nie ma radości i nie ma smutku,
Jest tylko Miłość.
Nie ma większości i nie ma mniejszości,
Jest tylko równowaga.
Nie ma zastoju i nie ma entropii,
Jest tylko ruch.
Nie ma czuwania i nie ma snu,
Jest tylko istnienie.
Nie ma ograniczeń i nie ma przypadku,
Jest tylko plan."

Robert Monroe

Mamo Milenki <wielkie przytul>

"Umiera się na wiele sposobów: z miłości, z tęsknoty, z rozpaczy, ze zmęczenia, z nudów, ze strachu...
Umiera się nie dlatego, by przestać żyć, lecz po to, by żyć inaczej. Kiedy świat zacieśnia się do rozmiaru pułapki, śmierć zdaje się być jedynym ratunkiem, ostatnią kartą, na którą stawia się własne życie."

— Paulo Coelho

Mamo Milenki,
kiedy tylko sobie zazyczysz to wchodz na Polane, Polana tez jest i Twoja Smile

.
placz, przytulaj sie, krzycz, smiej sie, badz wsciekla, obrazona - masz do tego prawo. nie chce abys myslala, ze nie wypada, badz nie nalezy - wypada i nalezy, tutaj nikt nie bedzie ocenial, a podejdzie bliziutko i pozwoli odpoczac, zrzucic ciezar, ktory przyjmie, aby Tobie bylo lzej.
A my jako jedna wielka rodzina wysluchamy, przytulimy, porozmawiamy.
Jestesmy z Toba Duchem.

buziole
za_mgla

Nie pisałem wczoraj, ale gdzieś ok. godz.17 popołudniu poczułem czyjąś obecność.
W tym czasie odczuwałem mrowienie na mojej prawej dłoni i nie tylko.
Zaraz popołudniu nie wiem dlaczego, ale przez moment pomyślałem o Milence.
Podkreślam, że jeszcze nie wiedziałem o odejściu jej, gdyż nie czytałem postów od
początku. Jako pierwszy post, który przeczytałem to od Joli gdzie napisała, "że już od paru godzin wiemy co się stało[...]"

Od wczoraj bardzo duzo myśle o Milence,o jej mamie,jak to znosi,jak strasznie musi byc jej ciężko.
Milenka jest juz wolna,nie meczy sie i wreszcie Ją nic nie boli.
Wczoraj przed zaśnięciem modliłam sie za nie i dzis zaraz po obudzeniu gdy jeszcze nie otworzyłam oczu. Prosiłam o siłe dla mamay Milenki i o to zyby Aniolowie mieli Milenkę w opiece.

Leżałam z zamkniętymi oczami i uslyszałam,ze córka weszla do pokoju. Nie otwierałam oczu,córka wyszła, i nagle poczułam że ktos siada na moim łóżku,ale uczucie to było bardzo delikatne,wiec pomyslałam,ze to mój piesek York wskoczył,ze córka niedomknęła drzwi od sypialni. Otworzyłam oczy,zeby go wygonic ale nikogo nie bylo. Pies byl na dole zamknięty na noc w swoim pomieszczeniu.
Moze to Milenka przyszła się pożegnać?

Wszystko ewa możliwe najprawdopodobniej Milena będzie każdego z nas odwiedzać.
Wcale nie musi oznaczać, że chce się teraz żegnać, a tylko nas zobaczyć.

Dołączył: 10 Mar 2010 Posty: 638 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Kobieta

Mamo Milenki dużo siły... przytulam z całego serca....

Wieczorem dzień przed odejściem Milenki zasnęłam przy włączonym tv, obudziłam się w nocy gdy leciał film Camino, film o dziewczynce która zmagała się z nowotworem i tę walkę przegrała, szykowana do kanonizacji. Jak tak na nią patrzyłam to jakbym patrzyła na Milenkę, myślałam o dziewczynach. Matka modląc się, mówi, że nie wyobraża sobie by ktoś mógł bardziej od niej kochać jej córkę ale wie, że Jezus właśnie tak ją kocha i dlatego ją do siebie wzywa. Dziewczynka natomiast mówi, że moment przejścia jest dla niej najpiękniejszym momentem w jej życiu.
Całym sercem łączę się z tobą mamo Milenki, bo twoja Milenka przez ten okres gdy tu jesteście stała się naszą kochaną Milenką.

Mamy wszelkie prawo do wszystkich ludzkich uczuć jakie przez nas płyną. One same w sobie stanowią wyraz naszej najgłębszej istoty. W związku z odejściem Milenki dla każdego z nas będzie to inny odcień emocji płynącej, przenikającej przez świadomość. Złość, smutek, tęsknota, żal, rozpacz, odczucie pustki i osamotnienia. Wszystkie są absolutnie doskonałe i w pełni pozwólmy sobie na nie. Niech wybrzmią z mocą do samego końca.
Mimo głębokiej więzi, jaka powstała we mnie do osoby Milenki, w obliczu jej odejścia odczuwam spokój. Zadumę i smutek ale przede wszystkim ogromny spokój rodzący się ze świadomości, że śmierć nie istnieje.
Jej droga w tej ziemskiej powłoce dobiegła końca i rozpoczęło się dla niej nowe życie. Niebawem (w skali wieczności) wszyscy się z nią spotkamy i będziemy wspominać ten szczególny czas dzielenia się miłością. Ona bowiem poświęciła się dla tego, abyśmy mogli ją pokochać, wyrazić to, co by nie zaistniało z taką mocą w innych okolicznościach, wolnych od jej cierpienia.

Dziękuję Ci Milenko za to, co dla nas zrobiłaś. Odpocznij w spokoju po tym trudzie w wolności oraz pięknie Światła i Nienazwanego.

Mamo Milenki łączę się z Tobą w tych trudnych chwilach

Znów mnie naszło,znów myślę o mamie Milenki jak sie czuje,jak to wszystko znosi,co sie dziej z Milenką gdzie juz dotarla....? Crying or Very sad

Mili moi,moja rodzino,moi przyjaciele.Tak mogę do was mówić bo tak czuję.
Ja nie wiem co mam napisać bo to co się dzieje w mojej głowie to jeden wielki chaos.
Wasze słowa napisane teraz,po odejściu Milenki są niezwykle ważne i staram się je zapisać w mojej pamięci i sercu,ale wszystko mi z głowy wylatuje.Nad niczym się nie mogę skupić.Nawet teraz ojciec Mileny złożył na moje barki wszystkie sprawy.Staram się go zrozumieć,ale też jestem tylko człowiekiem,ech...
Proszę nie "zamykajmy"tego pokoiku.Pomyślmy co możemy zrobić aby przez Milenkę móc pomagać innym tu na tym forum.
Ja jestem i będę,ale teraz muszę pojechać do Aberdeen i tam pozamykać wszystkie sprawy i nie będę miała internetu.
W czwartek będzie pożegnanie Mileny tutaj w Glasgow.Zostanie skremowana i prochy wezmę do Polski aby móc pożegnać ją ostatni raz.
Teraz piszę bez emocji bo je postawiłam z boku,nawet nie wiem jak to możliwe ale jednak.
Napiszę do was za niedługo i opowiem wam o wielkiej miłości mojego dziecka i jej poświęceniu się dla nas,bo tak to odbieram.
W piątek rano kiedy spałam ,nie spałam rozmawiałam z Milenką albo w mojej psychice coś się działo.nie umiem tego nazwać bo nigdy wcześniej mi się to nie zdarzyło.prowadziłam dialog,taki wewnętrzny i najpierw Milenka pojawiła się jako obłok,chmurka i mówiła mi,że jest wolna i szczęśliwa.Prosiła mnie abym nie zanurzała się w żalu,rozpaczy bo jej jest dobrze.Trudno jest mi teraz to wszystko napisać,to było takie nienamacalne a jednocześnie takie realistyczne,prawdziwe.W trakcie tego dialogu poczułam taki spokój,a nawet radość.A potem powiedziała że na chwilę zniknie i przyjdzie za moment i przyszła,ale to nie był już taki obłok,ale tak świetlista istota.Mi po prostu dech zaparło.Usłyszałam "mamo,teraz taka jestem",uśmiechnęła się do mnie i powiedziała że teraz ja już mogę pomagać ludziom przechodzić na tamtą stronę bo już to potrafię.I wizja zniknęła.Kiedy otrzeźwiałam z tego snu to nie mogłam uwierzyć w to co się wydarzyło.najpierw pomyślałam że tracę zmysły i że jestem bliska obłedu ale po chwili analizy zaczęłam wierzyć że to działo się naprawdę,tylko ta ostatnia myśl Milenki nie daje mi spokoju.Teraz mogę być i jestem spokojniejsza,bardziej wyciszona,ale przychodzą momenty kiedy ból nie pozwala myśleć,robić cokolwiek,zwłaszcza wtedy kiedy dotykam rzeczy Milenki.
Na tę chwilę będę kończyć bo mnie właśnie wzięło i ...