www.polana.fora.pl

No, dla mnie to nie ma sensu, że osoby chore psychicznie, narkomani czy alkoholicy przechodzą na drugą stronę, zostając na tym samym poziomie świadomości.
1. Nie mamy pojęcia, jaką NAPRAWDĘ świadomość mają ci, których uważamy za tzw. margines, nikt nie wie, jaką świadomość ma wspomniany pijak w momencie śmierci. A co do osób chorych na schizofrenię czy depresję, cóż jestem przekonana, że świadomość mają niezwykle rozwiniętą, zwłaszcza ci pierwsi. Może zresztą stąd bierze się ich choroba.
2. Gdyby osoba chora psychicznie, nie wiem, np. katatonik albo osoba w fazie maniakalnej, umierając, miała świadomość częściowo niespójną ze względu na swoją chorobę, to na Boga! Nikt nie wybierałby tych wcieleń, bo nie miałoby to kompletnego sensu.
O ile bowiem alkoholik może walczyć ze swoją chorobą, narkoman też może udać się na odwyk, jeśli chce, to np. schizofrenia (ale nie tylko) jest nieuleczalna (mimo przyjmowania leków)! Więc kto i po co miałby wybierać wcielenie, które nie dawałoby mu szansy na dalszy rozwój...
Dodam też, że leki psychotropowe (i nie tylko!) też zmieniają świadomość - no i co? Takie osoby są skazane wyłącznie na błąkanie się? Przecież ich świadomość w momencie umierania była nieprawdziwa, na dobrą sprawę...

No cóż... mam wrażenie, że ląduje po drugiej stronie ze wiadomością jednak... pijaka. Ale druga strona ma to do siebie, że tam stopniowo przypomina się, kim się tak naprawdę jest. Poza tym myślę, że taka wysoka dusza "z misją" ma przygotowaną pomoc na wyjście z ciała; zresztą: kiedy umierał na nowotwór mój dziadek, alkoholik, ale tak naprawdę dobry człowiek, widział jeszcze będąc w fizycznym ciele, zmarłych bliskich którzy przyszli mu pomóc w przejściu; byli przy nim już na dzień przed śmiercią. To dawno (ponad 30 lat temu) było; wtedy nie wiedziałem jeszcze nic, poza słowami babci, że przed śmiercią to tak jest, że się widzi duchy. Nie szukałem go, ale na 23 nie utknął - miał kto zaprowadzić go na miejsce.

Czy tylko bardzo wysoko rozwinięte dusze wcielają się w osoby chore psychicznie?...

wierzyc, uwierzyc chyba dopiero wtedy, kiedy spotyka nas "cos" na wlasnej drodze. bo kiedy tego nie bedzie, mozemy sobie gdybyc, domyslac sie i kombinowac...
do chwili smierci babci, osoby ktora byla najblizsza, moglam wysnuwac z tego wszystkiego co spotkalam i kogo sptkalam same domysly, nawet polowy wniosku nie bylo. nawet to, ze bralam udzial w dziwnych rzeczach, nie dawalo mi pelnej weryfikacji wydarzen , ktore mialy miejsce. no poprostu cala na "nie" i juz.
z pewnym wyrzutem sumienia kladlam sie spac co noc i zaddawalam sobie pytanie dlaczego zostalam sama.
by;am zla na boga, badz cos co mnie stworzylo z taka swiadomoscia jaka mam, bylam wkurwiona na wszystko co sie ruszalo, co kochalo i mowilo ze kocha. no bo w jaki sposob? zaczelam widziec sam bol, niezrozumienie i w ogole krzyczalam glosno, ze gdyby bog tak naprawde kochal to zrobilby masowa aborcje. jednym slowem bylam zla i juz. zabrano i odbrano mi kogos o kim wiedzialam na 100% ze mnie kocha, od tak bezwarunkowo i juz.
na reakcje nie musialam czekac dlugo, ciach bach i stala obok mnie ubrana na bialo. jakie bialo? chowalam ciebie na czarno, rece mialas zwiazane rozancem, jakimis koralami, z krzyzem. i ten dzwiek zszywek trumiennych doprowadzal mnie do wscieklosci, znowu bylam zla.
moja zlosc trwala i trwa pewnie do tej pory,
bo o kogo sie nie opre, o kogo podswiadomie poprosze o ta milosc, t odostaje wtykacz wie co, jakis skrawek, jestem wdzieczna, zawsze dziekuje, usmiecham sie jak aktor do swojej roli, boli okropnie, wierci, smierdzi, rozkladam sie na czesci, mam dosyc...
dosyc przemija kiedy slysze MAMO, to powala mnie na kolana, milosci bezwarunkowej na tony.
a wtedy, wtedy przypominam sobie o wszystkim dobrym, ktorego nauczylam sie kiedys tam.
inna choinka, inna ja to wkurwia bardzo,
metoda lusstra - jestem piekna i gladka - o kant dupy potluc, ego rosnie, ego dojrzewa, samoocena rosnie i po co, dlaczego?
aby prztrwac rozstanie, aby przetrwac, ze nie kocha, aby przetrwac ?
nie wiem?
reala nie znam calkowicie
czuje sie jak "cos" co zyje i widzi i rozumie astral, a w realu łamie nogi na wszystkim, zero umiejetnosci poruszania.
chyba potzrebuje pomocy
w koncu, to kurwa napisalam

spicie spokojnie
za
mgla

Real to wytwórnia jak najwstrętniejszych gatunków luszu, ot, czym on jest, a my tutaj, jesteśmy goście skąd inąd, ot, ciekawi byliśmy, jak to działa; a niektórzy jeszcze myśleli naiwnie, że komuś tu w czymś pomogą. Ty trochę pomożesz, tobie trochę pomogą, a norma produkcji ma być wykonana, koniec, kropka, lusz ma być, bo z tego rozliczają kierownictwo tego bałaganu. Zaczniesz robić niesmaczny lusz, pogonią cię stąd na zbity ryj, ale póki co, będą próbować cię tego oduczyć; miłość im nie smakuje, im smakuje gniew, strach, złość, ból, taki lusz masz robić, kropka.

Łoj Piku, Piku Strazniku hej
z piesnia na ustach z samego rana, dochodze do wniosku, ze jestem slabo dzisiaj wyspana. podroz ostatnim pociagiem - uczucie bezcenne.
chusteczki sie skonczyly - poczestowali nowymi.
temat sie zaczal i szybko skonczy.
zbyt duzo mam do stracenia.
pozdrawiam

witam:)
Ogladałam sporo filmów o podobnej tematyce ale jeśli mogę to podam dwa tytuły które są godne polecenia ,filmy które poruszyły moja duszę Smile

"Potem"...przepiękny film z Johnem Malkovichem oraz "Siedem dusz" rezyser Gabriele Muccino.
Polecam z całego serca:)
Pozdrawiam cieplutko: Smile

)

Może założylibyśmy wątek: "Filmy, które zrobiły na nas wrażenie" ? Niezależnie od gatunku, takie, które niosą coś głębszego w swojej treści. Smile

Doskonały pomysł Mirku:)

aż sobie ściągnę ten film na dzisiejszy wieczór...