www.polana.fora.pl

I dlatego Freyu,
czasami okazuje sie chamem i prostakiem, kiedy w postach widze napisane, ze kogos slowa sa prawda, wiara i nalezy oddawac hold.
Natomiast uswiadamianie i tlumaczenie jest ok, bez narzucenia swojego jestecwa.

Kto szuka, ten znajdzie Smile

tak że na pewno Freyu znajdziesz swoje odpowiedzi, kto wie, czy nie w momencie, kiedy najmniej się tego spodziewasz? A te wydarzenia, na które zwróciłaś uwagę, to może taki przedwstęp do tego?

buzi Freyah,

co mi się rzuciło pierwsze na myśl to:
cierpliwość i (słowo klucz Wink

?) puszczenie pragnienia osiągnięcia czegoś/doświadczenia/weryfikacji, itp.

Każdy idzie swoją drogą, nie ma łatwiej czy trudniej, każdy przeżywa inaczej; nie porównuj "a bo inni mają dowody", musisz uzbroić się w cierpliwość. Czas leczy rany i pozwala zrozumieć sytuację, swoje emocje, pozwala nad nimi zapanować, przejść, przepracować traumę. 3 lata to sporo czasu, jednak najprawdopodobniej nadal - chcąc nie chcąc - trzymasz się kurczowo myśli o stracie, być może odgracenie/posprzątanie mieszkania mamy, do którego ciężko Ci jest przychodzić pomoże w oczyszczeniu tej blokady, tego ucisku? Może daj sobie jeden-dwa dni, pojedź tam, posprzątaj czy popakuj czy zrób co masz tam zrobić, wypłacz się, napij wina, prześpij.
Opcjonalnie (co nigdy nie zaszkodzi Smile

) - medytuj, poobserwuj swój oddech, poczuj siebie żyjącą w tym momencie w którym to czytasz, w każdym momencie kiedy tam będziesz.

Ściskam kochana, rozluźnij się :*

Buzi ddembusku Smile

Dziękuję Kochana za nocne przemyślenia.

Czas( jego upływ) z pewnością dużo zmienił,ale nie na tyle, abym mogła w końcu zacząć w miarę normalnie żyć. I boję się ,ze ten ból( i poczucie straty) już pozostanie we mnie na zawsze.Najgorsze jednak jest poczucie bezsensu wszystkiego co robię , jak żyję itp.

Co do mieszkania ,to sama wiem ,ze to zbyt długo trwa. I pewnie psychicznie oszukuję się ,że "wszystko przeciez wyglada tak jakby Ona tylko wyjechała, przecież wszystko na Nią czeka ".Wchodząc tam czuję Ją kazdą komórką swego ciała. I wiem ,ze trzeba to przeciąć. I pewnie w końcu to zrobię.
Co do całości problemu nie chce już na Forum ciągnąć tematu.
To fakt,że nie mam z kim o tym pogadać( dla moich bliskich to za ciężki temat Crying or Very sad

) powoduje ,ze od czasu do czasu wyskakuję Tutaj.

Jeśli chodzi o medytację , robię to właśnie od 3 lat, ale ta medytacja też mnie jakoś nie wzbogaca i nie wzmacnia...

Przytulam Very Happy