www.polana.fora.pl

MW to co napisałaś jest bardzo interesujące. Potwierdza to o czym pisał Moen, jak również może mieć miejsce w przypadku mojej znajomej, która w maju umarła na nowotwór, a raczej na komplikacje układu pokarmowego po destrukcji jaką wyrządziła chemioterapia. Po przez odpowiednie, niekonwencjonalne leczenie na poziomie fizycznym i duchowym, u mojej znajomej zaobserwowano powolną reemisję nowotworu. Była tak optymistycznie nastawiona, że podejrzewam, iż nie zauważyła faktu śmierci i leży w hospicjum zdrowiejąc. Prosiłem Grey o kontakt ale skończyło się tylko na obietnicach. Chętnie bym się dowiedział czy udało jej się dotrzeć do "Nieba".

dokładnie za_tecza, nie pisz, że się nie znasz kochana,

Ty po prostu jesteś prawdziwa i już Smile

każdy ma prawo do własnego zdania, a ja się cieszę że mogę się dowiedzieć więcej o Twoim postrzegania świata Smile

buziaki

Kolejny wpis emocjonalny, kobieto nie bądź tak drętwą.

To jak masz teraz jest stanem przejściowym i minie, to jak mnie postrzegasz jest odzwierciedleniem postrzegania innych jako istoty szczęśliwsze od ciebie, lecz to nie jest prawdą.

Po co na siłę się dołować i dziurawić mijane mosty?

Wiem, że żartujesz, ja też to czynię częściej niż inni są wstanie to dostrzec, ale...ja jeden mam rację.Zawsze.

Miłego słonecznego Cool

Tak naprawdę ludzie boją się być szczęśliwi.

Tęczuniu-to jak sie czujemy, jak "mamy w życiu",cierpimy czy nie-to wszystko zależy od stanu naszej swiadomości,
Wolność,pokój,dostatek, poczucie szczęścia -to wszystko nie zalezy od okolicznosci ,czy warunkow.Byli ( i pewnie są nadal) tacy,którzy czuli się wolni w wiezieniu,niewoli...Niektórzy znależli pokój podczas szalejącej wojny,a są też tacy,którzy dobrze prosperują w czasach recesji, czy paniki...
Tak na prawdę Wolnosć jest stanem ( cechą) Duszy.Gdy poszukujemy jej wewnątrz siebie zaczynamy odnajdywać i dostrzegać harmonię na zewnątrz.Nigdy odwrotnie.

To co widzimy zmysłami ( a przecież glównie przez nie odbieramy rzeczywistosć) tak naprawdę jest TYLKO NASZĄ INTERPRETACJĄ.Czyli nijak sie ma do rzeczywistosci.Ktoś inny w Twojej sytuacji zupełnie inaczej będzie sie ustawiał do tego co mu życie przynosi.Dlaczego? Bo cokolwiek obserwujemy w świecie widzimy to poprzez pryzmat swojej przeszłosci- czyli tego co nam wpoili rodzice, szkoła, kosciól,środowisko,no i doświadczenia przebyte w miedzyczasie.
Wszystkie nasze pojęcia zostaly wczesniej ukształtowane -to gdzie się urodzilismy,wychowali,itp...

Jeżeli poddasz sie umysłowi,który tworzy każdą formę ,bedziesz sie utożsamiała z jego stanami.Czyli z dobrem i złem-dualnoscią tego swiata.

Pytanie -jak to zmienić?
Odsyłam do ksiażek Goldsmitha Very Happy

za_tęczą - czesto jak jest mi bardzo ciezko, to wyobrazam sobie jak Bog przydzielal doswiadczenia duszom, wyobraz sobie klasa , nauczyciel, propozycje, a ja oczywiscie ciagle z lapa z gorze, to moje, ja chce, ja to wezme. Kiedys myslalam o tym usmiechajac sie, bo wciaz na glowe mi sie cos walilo, wiecej i wiecej, ale ostatnio jak moje mysli podazaja ta droga mowie nie, poprosze tylko MILOSC I SZCZESCIE.

Tez myslalam nieraz, jak moglam sobie wybrac takie wcielenie, tyle trudnosci do przejscia, po kilka razy, roznych dziwnych, nikt by nie uwierzyl, na kilka osobwystarczy. A co dalej? A dalej Milosc i SZCZESCIE.

no i ponownie podpisuję się pod słowami Freyusi Smile

poprzez myśli kreujemy swoją rzeczywistość,
więc afirmacje, ustawianie sobie myśli na bardziej pozytywne oraz dziękowanie za dary jakie nas spotykają,

właśnie się uśmiechnęłam Smile

jedna moja pracownica marzyła o torebce za chyba 800 zł jakaś super
Smile

ciągle jej myśli krążyły w koło niej, ( ma pensję uzależnioną od sprzedaży )
po miesiącu zarobiła bardzo dużą sumę i kupiła sobie tą torebkę,
teraz marzy o kolejnych rzeczach, Smile

)

tak nastawiam pracowników, jakie masz cele i marzenia ? pomyśl wytycz cel i realizuj go, masz nieograniczone możliwości, wszystko jest w Tobie we mnie w nas.....
tak samo w chorobie, potrzebie czy smutku
moim celem tu i teraz jest radość i uśmiech i każdego dnia trzeba to sobie mówić Smile

negatywne myśli zamieniać na pozytywne,
wiem co mówię bo kiedyś byłam na dnie..przez chwilę, puki ktoś mi nie podał recepty...prostej :" JESTEŚ TAKA JAK TWOJE MYŚLI"
podobne przyciąga podobne

a dziś są problemy jak wszędzie ale poddaje się i ufam Bogu...nie panikuje, nie naciskam, proszę ANIOŁY o pomoc - one przychodzą, tylko trzeba uwierzyć,

jesli w firmie są zawirowania, jeśliVw domu coś się psuje, jeśli ktoś zachoruje,

wzywam po kolei; "ARCHANIELE MICHALE RAFALE GABRIELU..."

ZAWSZE POMAGAJĄ ....ZAWSZE

mówię to ja - osoba która kiedyś była wrakiem psychicznym
a dziś jest zupełnie innym człowiekiem,
Smile

)

buziole wszystkim

PS.

1) nigdy nie otrzymamy więcej, niż jesteśmy w stanie udzwignąć
2) myśl ma potężną moc,
3) mamy wolną wolę, nawet po śmierci - wiec KAŻDY jest kowalem swojego losu

hihi.. Freyu wcale mnie to nie dziwi Smile

wiecie...
Każdy narzeka ostatnio na komercjalizację 1 listopada, ale ktoś tej komercjalizacji dopomaga...Przecież ktoś musi kupować te cuda-niewidy pod cmentarzem!
Ja lubiłam to święto i nie raziła mnie nawet rewia mody, bo każdy musiał ''ochrzcić'' nowy płaszcz i kozaczki na cmentarzu Laughing

Lubiłam ten mrozik i spotkania z kuzynami na cmentarzu, chodzenie po grobach prababć i pradziadka, których znałam tylko z cmentarza, to było jak odwiedziny dla mnie...Zapach zniczy, atmosferę skupienia, mimo wszystko...
I lubiłam jak potem cała rodzina zbierała się u dziadków na rodzinnym obiedzie, przed którym każdy przylepiał się na chwilę do kaflowego pieca, żeby się ogrzać Smile

I zapach drewna, miłe ciepło bijące od tegoż pieca, a nawet świąteczne filmy oglądane przez wszystkich po obiedzie...
Ja od dawna nie chodzę w ten dzień na cmentarz, a zaczęło się od śmierci dziadka. Zmarł tragicznie pod koniec października i na pogrzebie były dzikie tłumy gapiów, bo każdy chciał zobaczyć, jak rozpacza rodzina Confused

Nie chciałam powtórki 1 listopada...Dla mnie to był koniec pewnej epoki. Skończyły sie rodzinne spotkania, bo dziadek scalał rodzinę, a gdy go zabrakło posypało się wszystko...
Myślę, że to co doskwiera ludziom teraz, to zanik tradycji. Więc sami powinniśmy ją kultywować i pokazywać dzieciom, inaczej zaniknie...