www.polana.fora.pl

Zarezerwowałam dla naszych opisów Smile

Aloha

Aga widziałam wypowiedziała się na tamtym wątku.
Bardzo wszystkim dziękuję za dobre myśli, serdeczne życzenia i wsparcie energetyczne.
To ja może też opowiem jak było.
Przede wszystkim szumiało mi w głowie, szum był tak głośny że kiedy moje dziecko coś do mnie powiedziało, nie odróżniałam słów, słyszałam że mówi ale nie wiedziałam co mówi.
Nie piłam! słowo honoru, że byłam trzeźwa Smile

Powtarzałam sobie w myślach słowa Sówki, "Wszechświat Ci sprzyja, Wszechświat Ci sprzyja", a skoro tak , zaraz wyobraźnia podsunęła mi szybki wyskok z ciała, z domu, w górę wyżej i wyżej, uczucie ruchu, pęd powietrza, i jestem daleko od ziemi, w kosmicznej przestrzeni i patrzę na sznur świetlisty którym jestem połączona z nią, z ziemią, jak dziecięcy balonik na sznurku.
Bardzo przyjemne jest takie swobodne wyobrażanie.
A potem szybki powrót w dół i wtedy znowu głośniejszy szum w uszach.
Później bardzo się starałam otworzyć umysł , wyciszając myśli jednocześnie. I odniosłam wrażenie jakby się zrobiło tłoczno w pokoju, wiem że miało pomyśleć o mnie kilka osób, ale miałam wrażenie jakby było kilkanaście, albo nawet więcej, co wydało mi się dziwne bo skąd aż tyle?
i taka myśl w głowie "wyciągniemy cię" "już jesteś wolna"
oczywiście włączył się mój cenzor, dlaczego wolna i dlaczego wyciągniemy? miało być o pracy przecież.
Jakby się starszyzna naradzała, co zrobią żeby mnie wyciągnąć i uwolnić. Jakby strzępki rozmowy do mnie docierały, pojedyncze słowa, ale wyleciało mi to z głowy. Może sobie przypomnę później.
I wysoki blondyn nachyla się nade mną , dotyka mojej głowy i mówi zobaczysz, będziesz szczęśliwa. Ja się opiekuję wami obiema (czyli Maliną też) Odniosłam wrażenie że to mój anioł stróż, więc spytałam o Milenę, nią się nie opiekowałeś? ona "nie była w twojej drodze."
Zagadkowe stwierdzenie. Jak nie była, skoro przecież była?
Wyobraźnia najwyraźniej pracowała pełną parą. Postarała się Smile

Potem Malina zażądała przytulania, więc przytuliłyśmy się do siebie , no i zdaje się zasnęłam. Koniec. Więcej nie pamiętam.

ps. przypomniało mi się, wędrowałam ulicą Racławicką w Warszawie, mijały mnie samochody a ja sobie "pieszką", nie śpiesznie...
zupełnie niekontrolowana "wizja", ani nie myślałam o tym miejscu, ani nie byłam tam od bardzo dawna.

a reszta?

Przepraszam dopiero weszlam do domu po powrocie z dworca,odebralam syna z pociagu

Spotkanie przy ognisku pelne radosnego nastawienia,woköl ogniska bylismy razem,na pewno widzialam Grey,byla taka rozesmiana,bylo nas duzo,chyba mignal mi Paul.
Mialam swiadomosc ze mamy woköl wielu opiekunöw a MiMi byla jakby nieobecna(?),
spadl na nas zloty deszcz,albo kopula nas okryla niczym parasol obfitosci.wszyscy sie bardzo cieszylismy i dziekowalismy za MiMi ogromne powodzenie na kazdej sciezce zycia.

Za co przepraszasz Dorotko ? Smile

Z nagła wkatulalo mnie na Polanę...
Dużo ludzi, witających się w grupkach po 2-3 osoby. Ognisko. Indianina nie dostrzegłam.
Na końcu jednego z leżących pni, przycupnięta drobna osoba przyglądająca się wszystkiemu w zamyśleniu.
Wjeżdża w światło ogniska Paweł na motorze, z uśmiechem spoglądając po wszystkich.
Na przeciwnym końcu Polany, w jednym namiocie świeci się filujące światło.

Scena się zmienia.
Przed ogniskiem stoi onieśmielona z lekka MiMi. My dookoła Niej polączeni w kręgu, przez chwilę obracamy się robiąc kroki Zorby. Tańczy kilkanaście sylwetek. Potem już tylko obracamy się.

Zmiana.
Ognisko znika, jakby przykryte jakąś okrągłą płytą. w Jego miejscu stoi MiMi, my dalej dookoła niej, ale już stoimy. Patrzymy się.
A MiMi stopniowo owija wydostający się spod płyty w górę, spiralnie zwijający się zółto-złoty dym. Wkrótce nie widać już jej spod tego kokonu...

Zmiana obrazu.
MiMi w tym samym miejscu, przysłania teraz pierzasta biała poświata w kształcie choinki. Opalizuje, "piórka choinki" wygięte w górę, lekko ruszają się, jakby poruszane wiaterkiem.

Wpada mi myśl. Odwiedzę teraz MiMi w domu, zobaczę co robi.
Klik.
MiMi siedzi na jakieś "tapicerce". Nie dostrzegam, czy to lewy róg wersalki, czy fotel, bo prawa strona siedzenia niedostrzegalna...
Oparta, ręce to złożone na wysokości piersi, to na podołku...
Ciemna bluzka/sweterek, w paskowy wzór z melanżowymi barwnymi punktami pomiędzy paskami...
Na cały głos wołam wewnętrznie przy uchu MiMi : "MiMi, to ja, Sowa !". Potem już tylko : "MiMi - Sowa !" I wizualizuję dla MiMi sowę, może choć sowę dostrzeże ?
Wreszcie, głaszczę ją po głowie. Potem jeszcze, dookoła głowy, delikatnie bawię się jej włosami przez chwilę.

Dopada mnie nagłe zmęczenie... Klik. Wszystko znika...

Jeśli jakiś szczegół umknął mi z pamięci, a wróci do niej, to dopiszę Wink

Sówko słyszałam Cię! i głaskanie też czułam Smile

Było wiele głosów, nic nie rozumiałam, co mówią, nie mówiły do mnie tylko jakby między sobą, a z tego tła wyłonił się Twój głos gdzieś blisko mojej głowy, ja nie rozumiem dlaczego nie rozpoznawałam słów, to było takie wrażenie jakbym słyszała rozmowy z pokoju obok, chociaż czułam że te osoby są blisko, a mimo to nie wiedziałam o czym mówią.
Twój głos był kojący, taki "głaszczący" Smile

Zapomniałam dodać, że moja wyobraźnia podpowiadała mi, jakbym się przeniosła gdzieś wraz z całym domem. Jakby dom był kapsułą która zabrała mnie gdzieś, ale nie widziałam scenerii. Mój dom , w mojej wyobraźni świecił się cały od dachu aż po fundamenty.
Taki ważny dla mnie szczegół mi umknął Confused

A dzisiaj ledwie otworzyłam oczy, w uszach gra mi :
"skrzydlate ręce ma dobry Bóg,
oddał je tobie za ból.
Kłaniają się, abyś je założył już...
i poleciał gdzie ten wymarzony raj,
którego nocą pragniesz tak, jak ja,
to niebo to raj,
dalej dalej proszę leć proszę gnaj!"
http://www.youtube.com/watch?v=8ONdbjKDDBA

Ja też słyszałam tylko gwar rozmawiających, witających się postaci.
Widziałam też parę sylwetek, stojących osobno w różnych miejscach Polany, poza utworzonym później kręgiem. Przyciągnęła je Ciekawość Question

A w co byłaś ubrana ? Czy siedziałaś gdzieś, czy leżałaś ? Pasuje coś z tej części mego opisu ?

Sówko przemieszczałam się. Najpierw byłam z maliną na łóżku w jej pokoiku, po lewej stronie, od ściany Malina. A potem wyszłam z pokoju Maliny i przeniosłam się do siebie. Siedziałam, a potem leżałam z lewej strony łóżka, w kolorowej w ciapki piżamie.

ekspresowo jakoś mi poszło.
Wpadłam na Polanę, było sporo osób, oczywiście MiMi i Sówka i Roszponka i Dorotka i Ewa, ale osób było więcej. Wszyscy wzięliśmy się za ręce i krzyczeliśmy chórem : "MiMi ma pracę", a potem wokół ogniska za indianinem tańczyliśmy taniec indiański śpiewając, że MiMi ma pracę i wszyscy mamy pracę i dobrobyt. Potem się wszyscy ściskalismy, gratulowaliśmy sobie, polał się szampan i wtedy z nieba zaczęło lecieć złote confetti - ono było symbolem dobrobytu, wpadało do naszych portfeli, kieszeni, na konta.
I był mój osobisty akcent, w tym confetti, które tak gęsto sypało się z góry iw złotym świetle zobaczyłam Najmilszego - stał nieruchomo, ręce miał opuszczone wzdłuż ciała i patrzył tylko.
No to tyle, jakoś nie chciało sie to wszystko wydłużyć, ale w czasie tam - trwało to dłużej, niż w tym rzeczywistym ziemskim

Był moment, że widziałam jak zasłonięta jesteś świetlistą, białą, pierzastą energią w kształcie choinki.
A wcześniej owijana żółto-złotą.
Smile

Ja się chyba, tak sobie myślę teraz , utożsamiam z moim domem, dom=Mimi, Mimi=dom, chyba dlatego mnie "przeniosło" na polanę razem z chałupką Wink

MiMi nieobecna,no źle to określiłam,chyba lepsze jest jakby oszołomiona ale,bardzo świecąca,
namiot tez widziałam Jolu, pomyślałam ze to Indianina,tylko właśnie zastanowiła mnie jasność w namiocie jakby rozświetlony jarzeniówkami o wielkiej mocy.

ogólnie atmosfera bardzo podniosła,radosna i ta pełna obfitość Smile